Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα

Οι δύο αυτές γυναίκες που τις γνωρίσαμε μέσα από τα κείμενα που μελετήσαμε στην τάξη παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες. Ενδιαφέρον έχει μια σχετική ανάρτηση  στο ιστολόγιο afterschool bar εδώ
                  ΄ 
Αφού ξαναδείτε τα κείμενα προσπαθήστε να εντοπίσετε ομοιότητες και διαφορές τόσο σε επίπεδο μορφής (γλώσσα, αφηγηματική γωνία,αφηγητής) όσο και περιεχομένου.

Ανταλλαγή καρτών- φωτογραφιών με τα κάστρα της πόλης μας

Όσοι από σας θέλετε να πάρετε μέρος στη δραστηριότητα ανταλλαγής καρτών, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά στο Twinspace

Our eTwinning map

My castle-my world! Ας γνωριστούμε!

Created with Padlet

Εργασίες μαθητών στο μάθημα της γλώσσας- Φιλία

Οι μαθητές της Β΄τάξης κατέθεσαν τις απόψεις τους στο ερώτημα που τους τέθηκε αν υπάρχει αληθινή φιλία στις μέρες μας.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε κάποια από τα κείμενά τους.

 

Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να μοιραστεί ένα μυστικό,ένα γέλιο, μια χαρά, μια λύπη... Σε όλες τις καλές και κακές στιγμές η συντροφιά είναι ένας καλός φίλος. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι έχουν μια καρδιά που αναζητά φιλία και αγάπη. Όσο και αν κλείνεσαι στον εαυτό σου έρχονται στιγμές που θέλεις να ανοίξεις το σεντούκι της καρδιάς σου έστω και αν ο φίλος είναι ένας διαδικτυακός άγνωστος. Αναρωτιέμαι πόσο δίκιο έχει η μητέρα μου που μου είπε πως αναζητάμε ανθρώπους μόνο και μόνο για να μην μείνουμε μόνοι..

Οι νέοι όμως σήμερα προτιμούν την εικονική ψεύτικη φιλία και τα like στο facebook. Ενώ οι μεγαλύτεροι μια πιο ανθρώπινη επικοινωνία.Αυτό φυσικά σημαίνει διαφορετική προσέγγιση...
Δεν ξέρω αν στη σημερινή εποχή τίθεται θέμα φιλίας ή απλά υπάρχει ανάγκη συντροφιάς και παρέας. Αναμφίβολα όμως κάπου μέσα μας υπάρχει ανάγκη να προσεγγίσουμε τις ψυχές που μας περιβάλουν, ώστε να ζεσταθεί και η δική μας. Τότε η ζυγαριά μετράει τα υπέρ και τα κατά, αν και η αγάπη δεν έχει κυβερνήτη τη λογική αλλά το συναίσθημα.

 

Εγώ παραδέχομαι τον εαυτό μου, γιατί διέψευσα όσους υποστηρίζουν πως πραγματική φιλία δεν υπάρχει. Απλώς στη σημερινή εποχή σπανίζει και δεν περισσεύει. Αλλάζεις άλλωστε το διαμάντι της καρδιάς σου με το προσωπείο του ψεύδους μόνο και μόνο για να έχεις κάποιον δίπλα σου και να μην νιώθεις μοναξιά;

Γνωρίζουμε βέβαια πως τις πιο πολλές φορές αναζητούμε ανταλλάγματα. Αυτό σημαίνει ό,τι όσο πιο πολύ πλουτίζεις σε υλικά αγαθα τόσο πιο φτωχός γίνεσαι σε αξίες. Μαθαίνεις να φοράς μια μάσκα, να υποδύεσαι έναν ρόλο μόνο και μόνο για να συντηρείς τη ζωή σου μέσα στο ψέμα αντί να είσαι ο εαυτός σου.

Τυχεροί όσοι έχουν δίπλα τους φίλους αληθινούς, γιατί αυτοί υπάρχουν, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα αν και είναι σπάνιοι πια. Το συμπέρασμα μου είναι πως αν υπάρχει ανιδιοτελή αγάπη,εμπιστοσύνη, και ειλικρίνεια τότε μπορεί να σταθεί και να ισορροπήσει μια αληθινή φιλία....


ΧΑΣΙΩΤΗ ΣΟΦΙΑ,  Β3



Σήμερα είναι κάτι σπάνιο η γνήσια και ειλικρινής φιλία. Τις περισσότερες φορές πίσω από μια φιλία, κρύβεται το κέρδος και το συμφέρον. Πιστεύω πως ο σημερινός άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα γενικά. Ψυχολογικά δεν είναι καλά, έχει χάσει τα αληθινά του συναισθήματα, έχει χαθεί το νόημα της βαθιάς φιλίας.

Στην εποχή μας οι άνθρωποι φαίνεται απ΄ όσα βλέπουμε πως έχουν  ξεχάσει να αγαπάνε. Στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει πλέον η υποκρισία, όλα ¨βασίζονται ¨ στο χρήμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται καχύποπτοι και  παύουν να εμπιστεύονται τους άλλους.

Όμως οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη από ψυχική επαφή, δηλαδή να μιλήσουν και να ανοίξουν την καρδιά τους σε κάποιον. Επομένως η σημασία της φιλίας στη ζωή μας είναι τεράστια. Η φιλία αναπτύσσει την αγάπη, τον σεβασμό προς τον άλλο, την εμπιστοσύνη και την κατανόηση. Η φιλία αποτελεί τον πιο ιερό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων. Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει πραγματική φιλία στις μέρες μας, είναι αμοιβαία , καθώς οι άνθρωποι μοιράζονται τις κακές και τις καλές τους στιγμές και βοηθούν ο ένας τον άλλον. Γι αυτό η φιλία είναι τόσο πολύτιμη και πρέπει να την εκτιμούμε και να την προστατεύουμε.!!!!

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΙΩΚΑΚΗ, Β2

Εργασίες μαθητών στο μάθημα της Ιστορίας-Αρχαία Σπάρτη

Δραστηριότητα: Αρχαία Σπάρτη. Είστε για μια βδομάδα ήδη στον κοινό χώρο εκπαίδευσης μαζί με τους συνομηλίκους σας μακριά από την οικογένειά σας. Να καταγράψετε σε μια σελίδα ημερολογίου τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας. 

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η ημέρα μου ξεκίνησε στις 5:00 το πρωί.Με δυσκολία κατάφερα να φτάσω λόγο των κακών καιρικών συνθηκών στο σχολείο.Εκεί διδάχτηκα γραφή,ανάγνωση,μουσική και χορό.Η ημέρα μου συνεχίστηκε πηγαίνοντας στο γυμναστήριο.Εκεί μαζί με άλλα κορίτσια εξασκήθηκα σε διάφορα αθλήματα.Η μέρα μου τελειώνει τρώγοντας ένα ζεστό πιάτο μέλανα ζωμό και με όνειρα στο να γίνω όταν μεγαλώσω μια δυναμική γυναίκα στην ψυχή.Μία άξια μάνα πολεμιστών που θα αξιωθώ και εγώ να πω στους γιους μου "Η ταν ή επί τας". Είμαι η Κυνίσκα, είμαι υπερήφανη που είμαι Σπαρτιάτισσα και αγαπώ την πατρίδα μου.

Χρύσα Ψαλλίδα Α3

Και μια άλλη εκδοχή με αρκετό χιούμορ- όπως θα διαπιστώσετε- παρακάτω από μαθήτρια της Α΄τάξης

Έχει περάσει μια βδομάδα στο ‘’στρατόπεδο’’. Πρέπει να πω ότι μου φαίνεται… ασυνήθιστο. Παρόλο που το ήξερα από πάντα. Το βράδυ θα είχα αϋπνίες, αν δεν ήμουν τόσο κουρασμένη. Μου λείπει το σπίτι. Και έχω τώρα και δυο καινούρια, δίδυμα αδερφάκια. Κορίτσια. Μωρά είναι ακόμα. Είδατε πώς γράφω, ε; Πρέπει να το κρύψω κάπου αυτό το ‘’ημερολόγιο’’. Δε μ` αρέσει να λακωνίζω. Είμαι πολυλογού. Τι να κάνουμε… Αυτά είναι απαραίτητα, αν θέλω να είμαι αντάξια της πόλης και της οικογένειάς μου.

Απ` την πρώτη κιόλας μέρα, όρισαν οι άντρες μια αρχηγό για την αγέλη μου. Η αρχηγός πρέπει να είναι θαρραλέα, καλή μαθήτρια και καλή αθλήτρια. Προπάντων αυτό. Τη λένε Ανδρομάχη. Εγώ… είμαι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Εντάξει, φοβητσιάρα δεν είμαι, κι αμέσως έμαθα να γράφω και να διαβάζω. Μ` αρέσει πάρα πολύ. Με τα αθλήματα όμως έχω λίγο θέμα. Δε μπορώ να σημαδέψω, δεν πετάω καλά ούτε το δίσκο ούτε το ακόντιο, δεν έχω δύναμη. Στο τρέξιμο τα πάω λίγο καλύτερα. Την Ανδρομάχη δε τη χωνεύω. Είναι κακιά. Αυστηρή. Και τρέχει πολύ γρήγορα. Στην ομάδα, πρέπει όλες να κάνουμε ότι κάνει, να την ακούμε κι αυτή έχει το δικαίωμα να μας δέρνει και να μας τιμωρεί. Κοιμόμαστε το βράδυ μέσα σε σκηνές κοντά στο ποτάμι, πάνω σε καλάμια. Αν καμιά στρώσει λίγο χόρτο πάνω στα καλάμια της πρέπει να το πετάξει αμέσως, αλλιώς... χαστούκι. Έχω ακούσει όμως πως τ` αγόρια γι`αυτό το λόγο θα τα μαύριζαν στο ξύλο. Άλλη φορά θα μ`έπιανε το παράπονο, που δε μας υπολογίζουν σαν κι αυτούς, τώρα όχι. Μόνο που κοντά στο ποτάμι έχει υγρασία και κρύο, χειμώνα καλοκαίρι. Υποφέρω με κρυολογήματα συνεχώς, και παγώνω κάτω από αυτό το λεπτό ύφασμα που μας έδωσαν να σκεπαζόμαστε, μόνο για τώρα το χειμώνα. Και το πρωί μας ξυπνάνε απότομα, πριν καν χαράξει, μας δίνουν ένα κομμάτι ψωμί μόνο κι ύστερα μας μαθαίνουν λίγα γράμματα και κάνουμε πολλή γυμναστική. Όλη η μέρα έτσι άγρια με ξύλο με τη βέργα, ξύλο με το λουρί, κατσάδες για να δουν το θάρρος μας, κατσάδες για να λακωνίζουμε, και πιο πολύ ξύλο μόλις κλάψεις. Ξανατρώμε μόνο το βράδυ, ότι θέλουμε τότε, κι ούτε προλαβαίνουμε να γνωριστούμε μεταξύ μας. Κι η Ανδρομάχη συνεχώς να μας δέρνει με τη βέργα... Με περιμένει μια ζωή γεμάτη βάσανα.

  Αυτά... Τώρα είναι πολύ αργά. Θ`ανοίξω μια τρύπα, θα θάψω αυτή την περγαμηνή και θα κοιμηθώ. Θα’ναι μια άλλη μεγάλη μέρα αύριο.