Εορτασμός της 25ης Μαρτίου

Σήμερα παραμονή της 25^ης Μαρτίου κάτω από άλλες συνθήκες θα συγκεντρωνόμασταν στο σχολείο μας για να γιορτάσουμε τη μεγάλη εθνική μας επέτειο και να τιμήσουμε τη λαμπρή γενιά των αγωνιστών της επανάστασης του 1821, που μετά από τετρακόσια χρόνια σκληρής και πικρής εγκαρτέρησης,  κατόρθωσαν με τους ηρωικούς αγώνες και την αυτοθυσία τους να πετύχουν την ανεξαρτησία της Ελλάδας. 

«Ελευθερία ή Θάνατος…»

Το σύνθημα της επανάστασης. Απλό, λιτό, καθηλωτικό.

Η έννοια της Ελευθερίας είναι εκείνη που καταξιώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα και δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στην ύπαρξή της. Η Ελευθερία ταυτίζεται στην ουσία με όλες εκείνες τις αξίες που συνθέτουν το πραγματικό νόημα της ανθρώπινης ζωής. Η υψηλή αυτή αρετή δεν είναι αυτοφυής ούτε διαμορφώνεται τυχαία στον άνθρωπο. Είναι δημιούργημα της ίδιας της ιστορικής πραγματικότητας. Είναι αποτέλεσμα των επιλογών που κάνει κάθε λαός στην πορεία του. Η επανάσταση του 1821 δεν στηρίχθηκε ούτε στη στρατιωτική υπεροπλία των Ελλήνων ούτε στην οικονομική τους ευεξία. Και τα δύο απουσίαζαν. Περίσσευε όμως ο πόθος για την ελευθερία, η επαναστατική τους ορμή και οι ακατάβλητες ψυχικές τους δυνάμεις. Τόλμησαν και τα κατάφεραν.

Δεδομένων των δύσκολων συνθηκών που βιώνει η πατρίδα μας αλλά και ολόκληρος ο κόσμος είναι σημαντικό να σκύψουμε πάνω σε κείμενα βγαλμένα μέσα από την επανάσταση για να αντλήσουμε από τη σοφία τους τη δύναμη και το κουράγιο που όλοι έχουμε ανάγκη αυτή την περίοδο.

Σημειώνει ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του:

 «Ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί.»

Το 1826 άρχισε η συγκλονιστική πολιορκία του Μεσολογγίου η οποία διήρκεσε δέκα μήνες. Οι Μεσολογγίτες αντιστάθηκαν σθεναρά. Όμως οι κακουχίες και η αδυναμία του ελληνικού στόλου να τους εφοδιάσει με τρόφιμα και άλλα αναγκαία τους είχε εξαθλιώσει. Η ηρωική έξοδος τους τον Απρίλιο του 1826 πρόσθεσε λαμπρή δόξα  στον ελληνικό αγώνα. Ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο ποίημα του «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», Σχεδιάσμα Β΄, σημειώνει:

«Το Μεσολόγγι έπεσε την άνοιξη· ο ποιητής παρασταίνει την Φύση, εις τη στιγμή που είναι ωραιότερη, ως μία δύναμη, η οποία, με όλα τ’ άλλα και υλικά και ηθικά ενάντια, προσπαθεί να δειλιάση τους πολιορκημένους· ιδού οι Στοχασμοί του ποιητή:

Η ζωή που ανασταίνεται με όλες της τες χαρές, αναβρύζοντας ολούθε, νέα, λαχταριστή, περιχυνόμενη εις όλα τα όντα· η ζωή ακέραιη, απ’ όλα της φύσης τα μέρη, θέλει να καταβάλη την ανθρώπινη ψυχή· θάλασσα, γη, ουρανός, συγχωνευμένα, επιφάνεια και βάθος συγχωνευμένα, τα οποία πάλι πολιορκούν την ανθρώπινη φύση στην επιφάνεια και εις το βάθος της.
Η ωραιότης της φύσης, που τους περιτριγυρίζει, αυξαίνει εις τους εχθρούς την ανυπομονησία να πάρουν τη χαριτωμένη γη, και εις τους πολιορκημένους τον πόνο ότι θα τη χάσουν.»

Έχοντας ως αφόρμηση το εξαίσιο αυτό ποίημα του Διονυσίου Σολωμού μαθητές της Γ΄τάξης προηγούμενου έτους του σχολείου μας συνεργάστηκαν για την οπτικοποίηση ενός αποσπάσματος του και τη δημιουργία του παρακάτω βίντεο

Τη δραματική όμως κατάσταση των Μεσολογγιτών περιέγραψαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο μαθήτριες και μαθητές του σχολείου μας οι οποίοι στο πλαίσιο δραστηριοτήτων δημιουργικής γραφής έγραψαν σελίδες ημερολογίου λίγο πριν τη μεγάλη Έξοδο. Τα κείμενά τους μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω στην ηλεκτρονική έκδοση του ημερολογίου που έφτιαξαν.

ελευθερία ή θάνατος

Publish at Calameo

Ο αγώνας των Ελλήνων, μακροχρόνιος και άνισος, με κορυφώσεις ηρωισμού, αλλά και με περιόδους κάμψης και κατάπτωσης, μετά από βαρύτατες θυσίες κατέληξε στη δημιουργία ενός κράτους μικρού σε έκταση που δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες και τα οράματα των αγωνιστών του 1821. Η απελευθέρωση της πατρίδας ήταν έργο συνολικό όπου όλοι προσέφεραν ό,τι μπορούσαν. Aς μην ξεχνάμε τον τρόπο που περιγράφει  τη σωτήρια δύναμη του έθνους ο Καζαντζάκης: «Ευλογημένη η σπίθα αυτή που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα. Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της».